Doom: Dark Ages halo anını işaret ediyor

Doom: The Dark Ages'i ilk oynadığımda, Halo 3 anılarını uyandıracağını hayal etmemiştim. Yine de, ID Software'in Gotik Prequel ile uygulamalı bir demo sırasında, kendimi bir Cyborg ejderhası sürerken ve şeytani bir savaş mavnasında bir makineli tüfek ateşi barajını açığa çıkardım. Savunma kulelerini çıkardıktan sonra, canavarımı gemiye indim ve alt güvertelerine fırlattım, mürettebatı kanlı bir karmaşaya indirdim. Kısa bir süre sonra gövdeden patladım, ejderhama geri döndüm ve cehennem makinelerine karşı saldırıya devam ettim.

Bungie'nin ikonik Xbox 360 başlığının hayranları, Usta Şef'in Antlaşma'nın Salfat tanklarına yönelik saldırısına benzerlikleri tanıyacaklar. Hornet'in yerini holografik kanatlı bir ejderha ve gizli uçan bir tekneyle lazer ateşleme mekanizması ile değiştirildi, ancak deneyimin özü kaldı: heyecan verici bir hava saldırısı ve ardından şiddetli bir yatılı eylem. İlginç bir şekilde, bu demodaki tek halo benzeri an değildi. Karanlık Çağlar Doom'un imza savaşını korurken, kampanya tasarımı, 2000'li yılların sonları atıcılarının ayrıntılı cutscen'lerini ve oyun çeşidini yansıtıyor.

İki buçuk saat boyunca dört seviyeli kıyamet yaşadım: karanlık çağlar. Açılış seviyesi, Doom'un (2016) ve devam filminin sıkı tasarlanmış oyununu yansıttı. Bununla birlikte, sonraki seviyeler beni muazzam bir mekanik pilotluk yapmak, ejderhayı uçurmaya ve sırlar ve güçlü miniboslar ile dolu geniş bir savaş alanında gezinmeye tanıttı. Bu değişim, Doom'un geleneksel mekanik saflığa odaklanmasından bir kalkış, bunun yerine Halo, Call of Duty ve hatta Nightfire gibi eski James Bond başlıklarında bulunan senaryolar ve yenilik mekaniğine benziyor.

Doom için bu yeni yön ilgi çekicidir, özellikle de franchise'ın bir zamanlar benzer bir yolu reddettiği göz önüne alındığında. İptal edilen Doom 4, modern askeri estetiği ve karakterlere ve sinematik hikaye anlatımına vurgu ile Call of Duty'i taklit etmeye hazırlandı. Kimlik yazılımı nihayetinde bu fikirleri daha odaklı Doom (2016) için hurdaya çıkardı. Yine de, burada 2025'teyiz, karanlık çağlar onları hayata döndürüyor.

Kampanyanın hızlı temposu, Call of Duty of Duty'nin en unutulmaz anlarını yansıtan yenilikçi oyun öğeleriyle serpiştirildi. Demomu, Argent D'Nur, zengin Maykrs ve Gece Sentinels, Doom Slayer'ın Şövalye Yoldaşları dünyasını yeniden tanıtan uzun, sinematik bir cutscene ile başladı. Korkunç bir efsane olarak tasvir edilen Slayer, nükleer düzeyde bir tehdit olarak tasvir edilir. Bu lore adanmış Doom hayranlarına aşina olsa da, sinematik sunumu Halo'yu yeni ve anımsatıyor. Seviyeler boyunca NPC Night Sentinels'in varlığı, UNSC Denizcileri'ni yöneten Master Chief gibi daha büyük bir gücün parçası olma duygusuna katkıda bulunur.

Giriş cutscene, Doom'un gerçekten bu derinliğe ihtiyaç duyup duymadığına dair sorular gündeme getirerek karakter gelişimine girer. Şahsen, çevre tasarımı ve kodeks girişleri yoluyla aktarılan önceki oyunların daha ince hikaye anlatımını tercih ettim. Bununla birlikte, karanlık çağlardaki kesikler iyi yerleştirilmiş, oyunun yoğun akışını bozmadan görevler kuruyor.

Yine de, diğer unsurlar oyunu keser. Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak Cehennem Şövalyeleri ile chotgun savaşını harmanlayan açılış görevinin ardından kendimi şeytani Kaiju ile savaşan bir Atlan Mech'in kokpitinde buldum. Sonra, sibernetik ejderhaya yükseliyordum, savaş mavnalarına ve silah yerleştirmelerine saldırıyordum. Bu sıkı senaryo seviyeleri, Call of Duty'nin modern savaştaki AC-130 Gunship Mission veya sonsuz savaşta dogfighting gibi ikonik dizilere benzeyen önemli oyun değişimleri getiriyor. Atlan yavaş ve ağır hissediyor, ejderha hızlı ve çevik, klasik kıyametten çok farklı bir deneyim sunuyor.

FPS kampanyalarındaki çeşitlilik, Half-Life 2 ve Titanfall 2. gibi klasiklerde görüldüğü gibi bir güç olabilir. Halo'nun kalıcı çekiciliği kısmen araç ve ayak dizileri karışımında yatmaktadır. Ancak, Doom için bu yaklaşımdan emin değilim. Dark Ages, seleflerinin karmaşık, dikkat çeken silah oyunununu korur, ancak mekanik ve ejderha bölümleri neredeyse rails dizileri veya QTES gibi daha az ilgi çekici hisseder.

Call of Duty'de, bir tanka veya silah gemisine geçmek doğal hissediyor çünkü oyun karmaşıklığı ayak içi görevlere benzer. Buna karşılık, karanlık yaşlar oyun stilleri arasında keskin bir farkı vurgular ve geçişi sarsıcı hissettirir. Doom'un çekirdek savaşı vurgu olmaya devam ederken, roketle çalışan bir Mech Punch'ın heyecanı bile, çift namlulu bir av tüfeğini kullanmanın memnuniyeti ile rekabet edemez.

Son oyun saatim, ID'nin olağanüstü silah oyununa odaklanan ancak seviye tasarımını geniş bir savaş alanına genişleten "Kuşatma" adlı bir seviye tanıttı. Beş Gore portalını yok etme amacı, Call of Duty'nin çok amaçlı görevlerini yansıtıyor, ancak Halo'nun iç ve dış ortamlar arasındaki kontrastı da çağrıştırıyor. Bu daha büyük alan, oyuncuları silah aralıklarını yeniden düşünmeye, büyük mesafeleri kapsamak için şarj saldırıları kullanmaya ve tank toplarından topçulara karşı kalkan kullanmaya zorluyor.

Doom'un oyun sahasını genişletmek, tempoyu bozan bazı geri izleme ve boş yollar yaşadığım için odak kaybına yol açabilir. Ejderhayı Halo'nun Banshee'sine benzer şekilde bu seviyeye entegre etmek, ivmeyi sürdürebilir ve ejderhayı oyunun daha ayrılmaz bir parçası haline getirebilirdi.

Kampanyanın genel şekline rağmen, hala bir gizem olmasına rağmen, karanlık yaşların bir zamanlar seri için uygun olmadığı düşünülen fikirleri yeniden canlandırdığını ve yeniden yorumladığını görmek büyüleyici. İptal edilen Doom 4, Karanlık Çağlardaki Atlan ve Dragon bölümleri gibi senaryolar ve araç sahneleri içeriyordu. ID Software'den Marty Stratton, 2016 yılında Doom 4'ün Call of Duty'e benzeyen daha sinematik ve hikaye odaklı olduğunu doğruladı. Şimdi, Karanlık Çağlar yatılı aksiyon setleri, yemyeşil sinemalar, daha geniş bir karakter kadrosu ve önemli lore ortaya çıkıyor.

Soru devam ediyor: Bu fikirler her zaman kıyamet için kötü bir uyum muydu, yoksa Call of Duty'yi çok yakından taklit ettiklerinde yanlış görünüyor muydu? Hayranların şüpheciliğini bir "Doom çağrısı" na karşı dikkatli bir şekilde paylaşıyorum, ancak ID yazılımının modern Doom formülüne entegre ederek bu yaklaşımla potansiyel olarak başarılı olduğunu görmekten heyecan duyuyorum.

Özünde, Karanlık Çağlar, viseral, ayaktaki savaşı ile tanımlanır. Demoda hiçbir şey bunun değişeceğini öne sürmedi ve oynadığım her şey bunun Doom'un özünün başka bir parlak evrimi olduğunu doğruladı. Bu tek başına kampanyayı taşıyabilirken, ID yazılımının başka hırsları var. Bazı yeni fikirler mekanik olarak zayıf hissediyor ve deneyimden geliştirip geliştirmeyecekleri konusunda endişeleri artırıyor. 15 Mayıs'ta tüm sürümü beklerken, ID'nin eşsiz silah oyununa geri dönmeye ve Doom: The Dark Ages'in uyumlu bir 2000'lerin sonları FPS kampanyası mı yoksa ayrık bir kampanyaya mı bakacağım.