The South Meraung Village

ในป่าทึบที่เต็มไปด้วยหมอกแห่งอินโดนีเซีย Agung และ Arip ได้เริ่มต้นสิ่งที่ควรจะเป็นกิจวัตรประจำวัน เหนือศีรษะหนาแน่นและความเงียบที่น่าขนลุกที่ห่อหุ้มพวกเขาควรได้รับการเตือน แต่ความสนุกสนานอ่อนเยาว์ของพวกเขาผลักดันพวกเขาไปข้างหน้า นั่นคือจนกระทั่ง Agung การผจญภัยของทั้งสองมักจะออกไปจากเส้นทางที่ถูกตีเพื่อค้นหาทางลัดกลับสู่อารยธรรม

เมื่อดวงอาทิตย์จุ่มลงใต้ขอบฟ้าการหล่อเงายาวเป็นลางร้ายข้ามพื้นป่าอากัวก็ตระหนักว่าเขาหลงทางอย่างสิ้นหวัง ตื่นตระหนกในขณะที่เขาเรียกร้องให้ Arip แต่เสียงของเขาถูกกลืนด้วยความนิ่งเฉยของป่า ในขณะเดียวกัน Arip เพิ่มความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับการหายตัวไปของเพื่อนของเขาตัดสินใจที่จะย้อนกลับก้าวของพวกเขาโดยหวังว่าจะได้พบกับ Agung ก่อนค่ำ

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงและการค้นหาของ Arip ทำให้เขาต้องทำการล้างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ที่นั่นตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้วางหมู่บ้านที่ปกคลุมไปด้วยหมอกที่ผิดธรรมชาติ ป้ายที่ทางเข้าผุกร่อนและอ่านง่ายแทบจะไม่อ่าน "หมู่บ้าน Meraung ใต้" ตัวสั่นวิ่งลงไปตามกระดูกสันหลังของ Arip ในขณะที่เขาก้าวเข้ามาในหมู่บ้านอากาศหนาด้วยความรู้สึกของการสังหรฌ์

ในขณะที่เขาเดินผ่านถนนร้าง Arip สังเกตเห็นว่าบ้านถูกทอดทิ้งหน้าต่างของพวกเขาเหมือนดวงตาที่มืดมนและตื่นตัว ความเงียบถูกทำลายโดยเสียงหัวเราะของเด็กที่อยู่ห่างไกล เมื่อถึงตอนนั้น Arip ก็ได้ยินเสียงร้องเล็กน้อยเพื่อขอความช่วยเหลือ - เสียงของ Aagung อ่อนแอและสิ้นหวัง

หลังจากเสียง Arip พบว่า Agung ติดอยู่ในบ้านเก่าที่ทรุดโทรมที่ขอบหมู่บ้าน โล่งอกล้างเขาขณะที่เขารีบไปที่ฝั่งเพื่อนของเขา แต่มันก็อายุสั้น ประตูกระแทกปิดอยู่ข้างหลังเขาดักจับพวกเขาทั้งสองข้างใน ห้องพักเต็มไปด้วยสัญลักษณ์โบราณที่ลวก ๆ อยู่ทั่วผนังและอากาศก็เย็นลงทุกวินาทีที่ผ่านไป

Agung ใบหน้าของเขาซีดและดวงตาเบิกกว้างด้วยความกลัวกระซิบว่าหมู่บ้านถูกสาป เขาสะดุดกับหญิงชราคนหนึ่งที่พูดถึงพิธีกรรมที่มืดมิดซึ่งผูกพันกับวิญญาณของชาวบ้านไปยังแผ่นดินไม่อนุญาตให้พวกเขาจากไป เสียงหัวเราะที่พวกเขาได้ยินคือวิญญาณของเด็ก ๆ ตลอดไปเล่นในชีวิตหลังความตาย

เมื่อคืนที่ลึกลงไปบ้านก็เริ่มดังเอี๊ยดและคร่ำครวญราวกับว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เงาเคลื่อนตัวไปที่มุมมองของพวกเขาและอุณหภูมิลดลงสู่ความเย็นที่ทนไม่ได้ Arip และ Agung Huddled เข้าด้วยกันพยายามวางแผนที่จะหลบหนี แต่ทุกครั้งที่พวกเขาเข้าหาประตูดูเหมือนว่าจะลดลงไปอีกครั้งในความมืด

เมื่อความหวังเริ่มจางหายไป Arip ก็จำตำนานเก่าแก่ของคุณปู่ของเขาได้บอกเขาเกี่ยวกับหมู่บ้าน Meraung ใต้ คำสาปอาจถูกทำลาย แต่มีเพียงการกระทำที่ไม่เห็นแก่ตัวของความกล้าหาญ ด้วยความมุ่งมั่นที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ Arip ยืนขึ้นและเผชิญหน้ากับเงา

“ ฉันจะไม่ปล่อยให้หมู่บ้านนี้อ้างเรา” เขาประกาศเสียงของเขาคงที่แม้ความกลัวจะไหลผ่านเขา เขาพบชิ้นส่วนของไม้และเริ่มเกาสัญลักษณ์บนผนังแทนที่พวกเขาด้วยสัญลักษณ์ของการป้องกันปู่ของเขาสอนเขา

เมื่อสัญลักษณ์สุดท้ายเสร็จสิ้นบ้านก็สั่นอย่างรุนแรงและประตูก็เปิดออก แสงที่ทำให้ไม่เห็นเต็มไปด้วยห้องและเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ก็กลายเป็นเสียงเชียร์ที่สนุกสนาน คำสาปนั้นแตกสลายและวิญญาณของชาวบ้านก็เป็นอิสระในที่สุด

Agung และ Arip เดินออกจากบ้านอ้าปากค้างเพื่ออากาศ หมู่บ้านไม่ได้ปกคลุมไปด้วยหมอกอีกต่อไปและบรรยากาศที่ถูกกดขี่ได้ยกขึ้น พวกเขามองหน้ากันหมดแรง แต่ยังมีชีวิตอยู่และรู้ว่าพวกเขาต้องเผชิญกับบางสิ่งที่น่ากลัวอย่างแท้จริง - และรอดชีวิตมาได้

ขณะที่พวกเขากลับไปสู่อารยธรรมพวกเขาสาบานว่าจะไม่พูดถึงหมู่บ้าน Meraung ใต้อีกครั้ง แต่ความทรงจำของคืนนั้นจะอยู่กับพวกเขาตลอดไปซึ่งเป็นเครื่องเตือนใจถึงอันตรายที่แฝงตัวอยู่ในสิ่งที่ไม่รู้จัก